เวทมนตร์คาถา

ความรู้ทางด้านจิตวิญญาณ ได้รับการสืบทอดโดยผู้สืบเชื้อสายทางจิตวิญญาณ เช่นเดียวกับความมั่งคั่งทางโลกของพ่อ สืบทอดและแบ่งสรรโดยลูกๆ ตามระบบของโลกทางวัตถุ แบบแผนความคิดของพ่อแม่จะถ่ายทอดมายังลูกๆ และยังคงอยู่ในการแสวงหาความมั่งคั่ง และความร่ำรวยดังกล่าวด้วยการคำนึงถึงและให้ความพึงพอใจต่อประโยชน์ทางโลกเหมือนพ่อแม่ของพวกเขา ซึ่งตรงข้ามกับลูกๆ ของพ่อทางจิตวิญญาณ ซึ่งไม่ได้ให้ความสำคัญกับความร่ำรวยและความมั่งคั้งในทางโลก ความสนใจในโลกนี้ของพวกเขา ยังคงจำกัดขอบเขตอยู่ในการบรรลุความต้องการทางโลกตามปกติเท่านั้น และแม้ในขอบเขตดังกล่าว พวกเขาก็ยังเชื่อว่าพระเจ้าเป็นผู้ประทานปัจจัยยังชีพให้ และเป็นผู้อนุมัติช่องทางในการบรรลุความปรารถนานั้น

ส่วนผสมของการเข้าใกล้ทั้งสองด้าน ซึ่งคุณค่าทางจิตวิญญาณผสมปนเปกับความทะเยอทะยาน และความละโมบทางโลกีย์วิสัยต่อกาได้รับวัตถุนั้นในเชิงรหัสยนิยมเรียกว่ เวทมนตร์ คาถา เวทมนตร์คาถาคือความรู้ที่ถ่ายทอดจากครูไปยังศิษย์เหมือนกับศาสตร์ทงด้านจิตวิญญาณ แต่ใช้ไปเพื่อผลประโยชน์ทางวัตถุและทางโลก เวทมนตร์และศาสตร์ลึกลับที่คล้ายกัน วางอยู่บนการเข้าใกล้ความคิดที่ชั่วร้ายของมาร และศาสตร์ทางจิตวิญญาณคือ ความรู้ที่ถ่ายทอด

จากครูไปยังผู้สัมพันธ์ทางจิตวิญญาณ ตามแบบแผนความคิดของผู้ให้คำชี้แนะ โลกทางวัตถุนี้มีคุณค่าเพียงการดำรงอยู่แบบมารยาทคติ และเป็นข้อสมมตเท่านั้น

ศาสตร์ทางจิตวิญญาณมี 2 ประเภท คือเวทมนตร์คาถา และความรู้ซึ่งนำเสนอให้ ศาสตร์ และศิลปะเหล่านั้นทั้งหมดที่ได้รับภายหลังการกระตุ้นศักยภาพในด้านความชั่วร้าย และผ่านทางการเข้าใกล้ความคิดที่เป็นคุณสมบัติของมารคือ เวทมนตร์คาถา ซึ่งถ่ายทอดโดยการสืบต่อของลูกศิษย์ เหมือนกับศาสตร์ทางจิตวิญญาณอื่นทั้งหมด ในการเรียนรู้ศาสตร์ลึกลับและเวทมนตร์คาถาผู้เรียนต้องผ่านการกฝึกฝนที่มีความบากบั่นอย่างอดทนและเข้มงวด พวกพ่อมดหมอผีสามารถแสดงกิจกรรมเหนือธรรมชาติได้เช่นกัน เหมือนที่บางครั้งเกิดขึ้นกับบุคคลทางด้านจิตวิญญาณในกรณีดังกล่าวเรียกว่า ความมหัศจรรย์หรือการแสดงปาฏิหาริย์(กะรอมัต) ความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นภายใต้อิทธิพลของความรู้ทางจิตวิญญาณและการแสดงกิจกรรมเหนือธรรมชาติ ต่างได้รับการพิสูจน์โดยคัมภีร์อัลกุรอาน

ในเรื่องราวของศาสดาโมเสส (มูซา) คัมภีร์อัลกุรอานกุรอานกล่าวอย่างละเอียดว่า ฟาโรห์ (ฟิรอูน) ออกคำสั่งให้นักมายากกลผู้เก่งกาจทั้งหมดในอาณาจักรมาชุมนุมกันในวันนัดหมาย ณ สนามขนาดใหญ่ที่นักมายากล และพ่อมดหมอผีมารวมตัวกันเพื่อประลองกับโมเสสซึ่งอยู่ที่นั่นด้วย เพื่อนำการแสดงของพวกเขาออกมาพวกนักมายากลถามโมเสส ว่าจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน หรือพวกเขาจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน โมเสสศาสดาผู้สูงส่งกล่าวว่า

“โอ้ นักมายากล ทั้งหลาย พวกท่านเริ่มก่อน”

บรรดาพ่อมดหมอผีจึงโยนเชือกของพวกตน และท่อนไม้ซึ่งกลายเป็นงู และงูยักษ์ โมเสสรู้สึกตกใจ พระเจ้าผู้ทรงเมตตายิ่ง จึงกล่าวว่า

“โอ้ โมเสส อย่าหวาดกลัว ฉันอยู่กับเจ้า จงโยนไม้เท้าของเจ้า”

โมเสส ได้โยนไม้เท้าของเขาลงบนพื้น ซึ่งเปลี่ยนเป็นงูยักษ์และกลืนกินงูและงูยักษ์ที่นักมายากลประดิษฐ์ขึ้น และในวิธีทางเช่นนี้ ความรู้ซึ่งนำเสนอให้มีชัยเหนือพวกพ่อมดหมอผีและนักมายากลที่เชี่ยวชาญ แต่ควรจะสังเกตุว่า เมื่อนักมายากลโยนเชือกและไม้เท้า สิ่งเหล่านั้นก็เปลี่ยนเป็นงูและงูยักษ์ และเมื่อโมเสสโยนไม้เท้าก็เปลี่ยนเป็นงูยักษ์เช่นกัน ถ้าจะมีความแตกต่างใดๆ ในการกระทำของนักมายากลและโมเสสก็คือ ไม้เท้าของโมเสสมีอำนาจเหนือกว่าหลังจากกลืนกินงูและงูยักษ์ที่พ่อมดมดผีสร้างขึ้น ความแตกต่างระหว่างนักมายากลกับโมเสสคือ โมเสส มีพระเจ้าอยู่ฝ่ายเขาซึ่งทำให้ได้เปรียบ พูดง่ายๆ คือความเลื่อมใสศรัทธาในความรู้นั้น เป็นเรื่องปกติทั้งสองประเภท ประเภทหนึ่งพื้นฐานของความรู้คือความปรารถนาในทรัพย์สิน ต้องการฐานนันดรและเกียรติยศ รวมทั้งต้องการการยกย่องสรรเสริญทางโลก ในอีกประการประเภทหนึ่ง ความรู้แห่งความเป็นจริงบอกว่า ความเป็นจริงมิใช่อื่นใดนอกจากพระเจ้า ผู้มีความรู้ในความเป็นจริงทั้งหมด ไม่ได้เห็นสิ่งใดเลยนอกจากความเป็นจริง ไม่มีความทะเยอทะยานในเกียรติยศ ทรัพย์สินและผลประโยชน์ทางโลก และจิตใจของเขา ไม่เคยเข้าไปสู่ความรู้สึกที่อยากแสดงกิจกรรมเหนือธรรมชาติออกมาเพื่อให้ประทับใจผู้คน และได้รับการยกย่องสรรเสริญ ขณะที่ตรงข้ามกับพ่อมดหมอผี พวกเขาต้องการได้รับผลประโยชน์เกี่ยวกับการดำรงชีพในโลกนี้ ด้วยการแสดงความสามารถทางเวทมนตร์คาถาของตนออกมา สิ่งนี้ก็ได้รายงานไว้ในคัมภีร์อัล กุรอานเช่นกัน ฟาโรห์เรียกพวกนักมายากลมาประชุม ถ้าปราบโมเสสได้ พวกเขาจะได้รับรางวัลตอบแทนด้วยทรัพย์สมบัติ และตำแหน่งในราชสำนึก สิ่งนี้เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่า กลอุบาย และการแสดงฝีมือทั้งหมดของนักมายากลล้วนแสดงออกมาจากแรงกระตุ้นของความต้องการได้รับผลประโยชน์ทางโลก ขณะที่ไม่มีอะไรทำนองนั้น เกิดขึ้นกับโมเสสก่อนที่จะเข้าไปยังสถานที่แข่งขันเลย โมเสส อยู่ที่นั่นเพื่อพิสูจน์อำนาจของความเป็นจริงที่เหนือกว่า เพื่อประกาศความสูงส่ง และความศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า และเพื่อแสดงให้เห็นว่า ความรู้ของความชั่วร้ายเป็นสิ่งผิดพลาดไร้สาระและไม่สมเหตุสมผลเมื่อเปรียบเทียบกับความรู้แห่งความเป็นจริง ดำรัสอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้าทรงกล่าวว่า

“อย่าหวาดกลัว จงโยนไม้เท้าของเข้า”

ชี้ให้เห็นว่าโมเสส ไม่พร้อมที่จะประชันฝีมือ แสดงความมหัศจรรย์กับนักมายากล และเขาอยู่เผชิญหน้ากับพ่อมดหมอผีที่มีพลังอำนาจที่นั่น ด้วยการมีศรัทธาและพึ่งพาอาศัยพระเจ้า ผู้ทรงเป็นที่พึ่งพาอาศัยยิ่ง ยิ่งกว่านั้นเชือกและไม้เท้าที่นักมายากลขว้าง จนกลายเป็นงูและงูยักษ์ล้วนเป็นมายาคติ และภาพลวงตาทั้งสิ้น เพราะเมื่อโมเสสขว้างไม้เท้าของเขากลับไป ทั้งหมดนั้นก็อันตรธานไปราวกับไม่เคยปรากฏมาก่อน ขณะที่เมื่อโมเสสเอาไม้เท้ากลับคืนมาก็กลายเป็นไม้เท้าตามเดิม

ความแตกต่างระหว่างมายากลกับความมหัศจรรย์ ก็คือสิ่งแรกมีชีวิตสั้นและไม่จีรัง

กฏ ความเป็นจริงยังคงไม่เปลี่ยนแปลงและ ความเป็นจริงยังคงเป็นความเป็นจริงภายใต้ทุกสิ่งแวดล้อม

งู และ งูยักษ์ ที่วางแผนไว้ตามมายากล และเวทมนตร์ คาถาถูกทำลายไป และไม้เท้าของโมเสสยังคงอยู่ ในกรณีนี้มีบทเรียนสำหรับนักศึกษาด้านจิตวิญญาณ ถ้าการเข้าใกล้ความคิดไม่ใช่ความเป็นความจริง และไม่วางอยู่บนความเป็นจริง จะไม่จีรังและมีชีวิตสั้น

และถ้าการเข้าใกล้ความคิดวางอยู่บนความเป็นจริง ก็จะเป็นจริงและความเป็นจริงมีค่าคงที่ไม่มีความเปลี่ยนแปลง

เมื่อพ่อมดหมอผี สอนเวทมนตร์คาถาให้ลูกศิษย์ และถ่ายทอดความคิดให้ลูกศิษย์ก็จะกลายเป็นครู แต่ยังคงแยกจากความเป็นจริง แต่เมื่อบุคคลเรียนรู้ตามการเข้าใกล้แบบศาสดา เขาจะสวมกอดกับความเป็นจริง ภายหลังตระหนักในความจริงดังกล่าวแล้ว

ประวัติศาสตร์มนุษยชาติ ไม่สามารถนำเสนอได้แม้เพียงตัวอย่างเดียวเกี่ยวกับบุคคลที่เปลี่ยนแปลงหรือแสดงความโน้มเอียงไปสู่เวทมนตร์คาถาหลังจากที่มีการเข้าใกล้ความคิดที่เป็น

จริง ขณะที่มีตัวอย่างนับเป็นพันตัวอย่างที่พ่อมดหมอผีที่ยิ่งใหญ่และนักมายากลผู้เชี่ยวชาญ เปลี่ยนสภาพเป็นผู้สำนึกผิดต่อความรู้ของตนและเข้ารับอิสลามเมื่อตระหนักในความเป็นจริง

ผู้ให้คำปรึกษาหรือครูทางจิตวิญญาณเหมือนกับกูรู พวกเขาต่างป้อนความรู้ให้ลูกศิษย์ ความแตกต่างอยู่ในการเข้าใกล้ความคิดของพวกเขา ถ้าครูมีการเข้าใกล้ความชั่วร้าย ก็จะผ่านสิ่งนั้นไปให้ลูกศิษย์ และถ้าครูมีการเข้าใกล้ความคิดวางอยู่บนความเป็นจริง การเข้าใกล้นี้สามารถทำให้ลูกศิษย์มีความคุ้นเคยกับพระเจ้าผู้ทรงปรานียิ่ง การเข้าใกล้ความคิดดังกล่าวนี้สามารถทำให้บุคคลมองเห็นพระเจ้าได้ทีละขั้นทีละตอน บนเส้นทางของศักยภาพเชิงสัมพันธ์ทางจิตวิญญาณและการสื่อสารกับพระเจ้า ผู้ทรงสูงส่งยิ่ง ทำให้เขาสามารถเป็นมิตรของพระเจ้า ซึ่งเป็นมิตรที่ไม่มีความหวาดกลัวและโศกเศร้าเสียใจ