ลักษณะของจักรวาล

จักรวาล การสร้างสรรค์ที่ดำรงอยู่ในจักรวาล ทุกเผาพันธุ์ของจักรวาลวงจรการเกิด การเน่าเปื่อยหลังความตาย ท้องฟ้า ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ ดวงดาว ระบบดาราจักร สวรรค์ นรก แรงกระตุ้นและความรู้สึกต้องการชีวิตในสวรรค์หรือนรก การเปลี่ยนแปลงและการกระเพื่อมทางอารมณ์ การเพิ่มขึ้นหรือลดลงของความเร็วจิตใจ การแบ่งแยกของความรู้สึกมาสู่การมองเห็น ได้ยิน ดมกลิ่น รสชาติและสัมผัส ความปั่นป่วนของระบบทางกายภาพ วิกฤติทางอารมณ์ นิสัยที่นุ่มนวลหรือหยาบ

กระด้าง ฯลฯ ล้วนเป็นผลสะท้อนของความรู้อยู่ในจิตของพระเจ้า ทุกสิ่งที่ดำรงอยู่ในจักรวาลไม่ว่าจะเป็นดวงดาวขนาดยักษ์ ดาวเคราะห์ขนาดใหญ่ อะตอมไวรัสหรืออนุภาคขนาดเล็กอื่นๆ ล้วนอยู่ในความคิดของพระเจ้าก่อนที่จะมาสู่การมีชีวิต เมื่อพระเจ้าผู้ทรงเมตตายิ่งทรงมุ่งหมายที่จะสำแดงโลกที่สวยงามนี้ให้ปรากฏพระองค์ทรงสั่งให้เป็น ด้วยการกล่าวว่า “กุน” (จงเป็น) และสิ่งที่ดำรงอยู่ทั้งหมดก็มาสู่การมีชีวิต อันเป็นลักษณะอนุกรรมการสร้างสรรค์ที่ไม่มีสิ้นสุด อันประกอบด้วยครอบครัวแห่งจักรวาลอันกว้างใหญ่ไพศาล ซึ่งพระเจ้าทรงกล่าวถึงไว้ว่า ถ้าต้นไม้ทั้งหมดกลายเป็นปากกา และมหาสมุทรเปลี่ยนเป็นน้ำหมึก แม้กระนั้นสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำไว้ก็ไม่อาจได้รับการบันทึกได้ทั้งสิ้น นั่นคือหมึกที่มีปริมาณเท่ากับน้ำในมหาสมุทรทั้งจะไม่สามารถจดบันทึกรายละเอียดของทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้างได้หมด

เพราะเหตุใดจักรวาลนี้จึงถูกสร้างขึ้น ทำไมสรรพสิ่งทั้งหมดจึงถูกสร้างขึ้น เป้าหมายของโครงการแห่งจักรวาลทั้งหมดคืออะไร ทำไม คน 2 กลุ่มที่แยกจากกัน จึงถูกทำให้เป็นชาวสวรรค์และนรก โลกที่มองเห็นที่ได้รับการสรรค์สร้างอย่างน่าพิศวงถูกสร้างมาจากความน่าพิศวงของอาณาบริเวณที่มองไม่เห็นอย่างไร เราอาจจะไม่เคยสามารถตอบคำถามเหล่านี้ทั้งหมดได้ แต่ด้วยของพระเจ้าผู้ทรงเมตตาได้แก้ไขปัญหานี้เพื่อทางนำของเรา ทรงกล่าวว่า

“ฉันคือขุมทรัพย์ที่ซ่อนอยู่ ฉันปรารถนาที่จะเป็นที่รู้จัก ดังนั้น ฉันจึงรังสรรค์จักรวาลนี้ ด้วยความรักและเอาใจใส่”

การใคร่ครวญคำกล่าวอันศักดิ์สิทธินี้ของพระเจ้า ผู้ทรงอภิบาลของเราเปิดเผยว่า เป้าหายการสร้างสรรค์จักรวาล ตามที่พระผู้สร้างทรงประสงค์คือการรับรู้พระผู้อภิบาลแห่งโลกทั้งหลาย

เพื่อให้ได้รับความพึงพอใจจากการรับรู้นัยยะที่แท้จริง จึงจำเป็นที่สิ่งหนึ่งจากจำนวนสิ่งถูกสร้างทั้งหมดจะต้องได้รับการเลือกสรรและลิขิตความรู้ที่มากกว่าสิ่งถูกสร้างอื่นๆ นอกจากความรู้แล้ว พวกเขาจะต้องได้รับมอบความสามารถในการแสวงหานัยยะและความหมายที่แท้จริงของ

ความรู้ที่มอบให้พวกเขา ในครอบครัวแห่งจักรวาลนี้ มีสิ่งถูกสร้าง 2 สิ่งที่ได้รับความสามารถในการมีการสืบเสาะหาความรู้และพิสูจน์การมีความสำคัญของความรู้ดังกล่าวหนึ่งนั้นคือมนุษย์และอีกสิ่งหนึ่งคือ ญิน โดยที่เราไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสร้างญิน ณ เวลานั้น เพราะฉะนั้น เราจะเพ่งความสนใจการพิจารณาของเราไปที่ศาสตร์ของมนุษย์

จักรวาลนี้คือความรู้ของพระเจ้า ซึ่งดำรงอยู่ในจิตใจจของพระองค์ หรือ กล่าวได้ว่า คือความรู้ของพระเจ้าซึ่งเป็นลักษณะการสร้างสรรค์สำคัญของจักรวาล และลักษณะการสร้างสรรค์สำคัญ ที่ดำรงอยู่ตามความรู้ของพระเจ้า คือ คำสั่งของพระเจ้าที่ให้เกิดรูปพรรณสัณฐานอย่างแน่นอน ในลักษณะที่พระเจ้าทรงประสงค์ นั้นคือ ความรู้พิเศษเฉพาะของพระเจ้าผู้ทรงรอบรู้ได้แสดงในรูปของทรวดทรงและบุคลิกลักษณะ

พระเจ้าผู้ทรงรอบรู้ได้มอบความรู้เกี่ยวกับคุณลักษณะและนามชื่อของพระองค์ ให้แก่อาดัม บรรดานามชื่อคือดรรชนีของลักษณะสำคัญแห่งจักรวาล เป็นความรู้ของพระเจ้า ที่แม้แต่เทวทูตก็ไม่รู้อะไรเลย เมื่ออาดัมได้เรียนรู้ ความรู้นี้บรรดาเทวทูตจะต้องกราบกรานต่อเขา พระเจ้าทรงแจ้งแก่อาดัมว่า จักรวาลทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของความรู้ดั้งเดิมของพระองค์ และมีสูตรจำนวนนับไม่ถ้วนที่เป็นส่วนสำคัญของความรู้นี้ และจากสูตรเหล่านั้นที่จักรวาลทั้งมวลถูกสร้างขึ้นมา หลงจากสอนสูตรการสร้างสรรค์ให้อาดัมแล้ว เขาก็ถูกส่งไปพำนักอยู่บนสวนสวรค์ สถานภาพของอาดัมนสวนสวรรค์คือสถานภาพของนักวิทยาศาสตร์ ผู้ได้รับความรู้ของสูตรการสร้างสรรค์ ซึ่งใช้ในการสร้างจักรวาล สิ่งที่ก่อให้เกิดความเข้าใจขั้นพื้นฐานเกี่ยวกับสูตรนี้คือจักรวาลทั้งมวล เป็นเพียงแต่รูปแบบของความรู้ ซึ่งมนุษย์สามารถชักนำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไปถึงแม้แต่ขอบเขตที่มีอิทธิพลต่อความหมายและซึ่งความมีวัตถุประสงค์ของความรู้